ตั้งแต่มื้อที่อ้ายฮ้องไห้ย้อนสาวคนหนึ่ง
หัวใจมันกะคาดบ่ถึงว่าสิมีผู้ใด๋
เข้ามายื่นผ้าน้อยพอได้เช็ดน้ำตา
มือนุ่มแตะบ่าเว้าคำปลอบใจ
พอหัวใจอ้ายได้ทางหย่างต่อ
หรือสิแม่นบุญเพิ่ลนำพาวาสนาใจอ้าย
ที่ต้องเจ็บถ่าคนที่ใช่ได้คนที่รอ
จนน้องเข้ามาพร้อมกับความห่วงใย ว่าเซาไห้สาอ้ายมันสิเหมิดหล่อ
น้องอาสาปิดท่ออุดต่อมน้ำตา
จนมาฮอดเวลาที่น้ำตาเซาไหล
หัวใจของอ้ายกะไคขึ้นมาแหน่
น้องมายื่นฮักแท้ ได้ทันเวลา
คนที่ใช่ที่ใจอ้ายรอ แม่นคนนี้หนอที่อ้ายเคยมองข้าม
เคยบ่สนคนงามกะยังบ่เคยว่า
คนที่ใช่บาดใด๋เพิ่ลถ่าเฮา เคยเฮ็ดให้เพิ่ลเหงา กะยังคอยยังถ่า
น้องบ่ติเรื่องเมื่อวานผ่านมา
เฮ็ดให้อ้ายได้ของมีค่า เป็นรางวัลหัวใจ
จนน้องเข้ามาพร้อมกับความห่วงใย
ว่าเซาไห้สาอ้ายมันสิเหมิดหล่อ
น้องอาสาปิดท่ออุดต่อมน้ำตา
จนมาฮอดเวลาที่น้ำตาเซาไหล
หัวใจของอ้ายกะไคขึ้นมาแหน่
น้องมายื่นฮักแท้ ได้ทันเวลา
คนที่ใช่ที่ใจอ้ายรอ แม่นคนนี้หนอที่อ้ายเคยมองข้าม
เคยบ่สนคนงามกะยังบ่เคยว่า
คนที่ใช่บาดใด๋เพิ่ลถ่าเฮา เคยเฮ็ดให้เพิ่ลเหงา กะยังคอยยังถ่า
น้องบ่ติเรื่องเมื่อวานผ่านมา
เฮ็ดให้อ้ายได้ของมีค่า เป็นรางวัลหัวใจ